Empty Room : Cut Chapter 6
'พี่ภู หยุด!' คนตัวเล็กตกใจที่ถูกร่างหนาคว้าเข้าที่เอวแบบไม่ทันตั้งตัว แล้วดึงลงมานั่งบนตัก มือข้างหนึ่งของคนตัวโตกอดรัดเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี ในขณะที่มือข้างที่ว่างก็เริ่มซุกซน มุดลอดเข้าใต้เสื้อนอนตัวโคร่ง
ชลยังคงอยู่ภายใต้อาณัติของภู คนตัวเล็กถูกเล้าโลมอย่างต่อเนื่องด้วยการสะกิดปลายยอดชูชันที่ตอนนี้แข็งเป็นไต อารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นโดยการกระทำของคนพี่สูงขึ้นเรื่อยๆ จนเริ่มกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่อยู่
'อื้อออออ'
'อ๊ะะะะ'
คนพี่เริ่มซุกไซร้ที่คอระหงส์ สูดดมความหอม กลิ่นของครีมอาบน้ำบวกกับกลิ่นตัวของคนตัวเล็กเป็นกลิ่นที่กระตุ้นอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี
'อืมมมมมม' ภูส่งเสียงครางด้วยความพอใจ
'พี่ภู ... อื้ออออ ... พะ พอได้แล้ว' คนตัวเล็กร้องประท้วง แต่ร่างกายกลับตอบรับการกระทำจากคนพี่เป็นอย่างดี
'แน่ใจเหรอว่าจะให้พี่พอ...' ภูหยุดชะงักแล้วกระซิบข้างหู
'...' ชลไม่ตอบ เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าตอนนี้ก็ต้องการเขาเหมือนกัน ความอึดอัดคับแน่นภายใต้ชั้นในตัวเล็กกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนอาจจะทนไม่ไหวในไม่ช้า
'ต่อเถอะ พี่รู้ว่าชลไม่ไหว' สิ้นสุดประโยค ภูก็จับคนตัวเล็กหมุนหันหน้าเข้ามาอย่างรวดเร็วจนคนที่นั่งบนตักเสียหลักเอนไปด้านหลังเล็กน้อย แต่คนตัวเล็กรีบคว้าไหล่ของเขาไว้ทัน ทำให้ตอนนี้ทั้งคู่นั่งหันหน้าหากันแบบแนบชิด สัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนของอีกฝ่าย
ไม่รอช้า ภูประกบริมฝีปากและมอบจูบเร่าร้อน เขากัดริมฝีปากล่างของคนตัวเล็กเบาๆให้เผยอออกเพื่อจะส่งลิ้นเข้าไปกอบโกยความหวาน
เสียงดูดปากของทั้งคู่ดังจ๊วบจ๊าบ สลับกับเสียงจูบซับน้ำใสที่ไหลเลอะจากปากลงไปลำคอของคนน้อง
ในระหว่างนั้น ภูก็จัดการถลกชายเสื้อยืดตัวโคร่งบนตัวของชลออกไปอย่างง่ายดาย ก่อนจะผลักให้คนตัวเล็กนอนราบไปกับเตียง ไม่ปล่อยให้เสียจังหวะ เขาจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างรวดเร็วแล้วคร่อมร่างเล็กเอาไว้
เขาไล่สายตามองร่างเล็กตรงหน้าลงมาถึงชั้นในตัวเล็กที่เป็นปราการด่านสุดท้าย ก่อนจะดึงลงไปกองที่ปลายเท้าในคราวเดียว สายตาของหมาป่าที่กำลังหิวโหย เจอเหยื่ออันโอชะ ทำให้กระต่ายตัวน้อยใต้ร่างหนาไม่กล้าขยับตัวไปไหน
'อึดอัดมากไหมครับ' ภูถามพร้อมกับจับและลูบเบาๆที่ปลายส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็ก ที่ตอนนี้นอนบิดไปมาอยู่ใต้ร่าง
'พะ พี่ภู ... ขะ ขอ...' ชลเอ่ยเสียงแผ่วเบา
'หื้ม ขออะไรครับ ... ขอให้พี่รีบทำเหรอ' คนพี่ถามกลับในขณะที่มือยังไม่วายปรนเปรอส่วนนั้น ปลุกปั่นอารมณ์คนใต้ร่างอย่างไม่ปรานี
'ขอ ครั้งนี้ ... ครั้งสุดท้าย'
'อย่ามายุ่งเกี่ยวกันอีกเลยนะ'
ร่างหนาหยุดทุกการกระทำทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ...
'ทำไม' เขาถามกลับเสียงแข็ง
'พี่บอกแล้วไงชล ... ยังไงชลก็หนีพี่ไม่พ้นหรอก'
'ใครจะปล่อยเมียตัวเองไปหาคนอื่นวะ!' คนตัวเล็กสะดุงโหยง หมาป่ากำลังโมโหขีดสุด ไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้
'ทีแรกพี่ก็ว่าจะทบทวนแบบอ่อนโยน เบามือ เพราะพรุ่งนี้ชลต้องไปเรียน'
'แต่เมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ...'
'อย่านอนมันเลยละกัน' ว่าจบเขาก็จับแกนกายของตัวเองที่ตอนนี้แข็งตัวพร้อมแล้วที่จะเข้าไปในช่องทางรัดแน่นคุ้นเคย จ่อเข้าที่ปากทาง ...
สวบ !!!
เสียงกระแทกสะโพกสุดแรง สอดใส่แข้าไปจนสุดลำในคราวเดียว ทำเอาคนใต้ร่างหน้าเหยเกเพราะความเจ็บจุกที่ได้รับ โดยไม่มีการเบิกทางก่อนแต่อย่างใด ถึงแม้จะเคยมีอะไรกันมาก่อนแล้ว แต่มันก็แค่ครั้งเดียว
'อึ้กกกกกก' ร่างบางนิ่วหน้าเพราะความเจ็บปวด น้ำใสไหลออกมาทางหางตา
'นี่คือการลงโทษ สำหรับเด็กดื้อ' ไม่ว่าเปล่า เขาสอบสะโพกเข้าออกจากช้าและเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆๆ
พั่บ พั่บ !!!
เสียงเนื้อชนเนื้อกระทบกันดังตามจังหวะกิจกรรมของทั้งคู่ แต่ด้วยเตียงขนาดคิงไซส์อย่างดี จึงไม่เป็นอุปสรรครำคาญใจ ถึงแม้จะหนักหน่วงแค่ไหนก็ไม่ติดขัด
'อ๊ะ อื้อ' กระต่ายน้อยกัดปากกลั้นเสียงครางเอาไว้สุดกำลัง เล็บจิกข่วนหลังของคนตัวโตเป็นรอยแดงจนเลือดซิบ
'อ๊าาาา' น้ำขาวขุ่นของคนตัวเล็กปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องซิกแพคลอนสวยของร่างหนา
'ถึงตาพี่บ้างนะ ...' สิ้นประโยค ร่างหนาก็สอบสะโพกเข้าออกอีกสามสี่ครั้ง
'อ่าาาา' ภูเสร็จตามคนน้องไปติดๆ ปล่อยน้ำขาวขุ่นไว้ข้างในช่องทางของกระต่ายน้อย จนไหลทะลักออกมา เลอะผ้าปูเตียงที่เพิ่งจะเปลี่ยนไปเมื่อตอนเช้า และถึงจะเพิ่งมีกิจกรรมไปเมื่อคืน ก็ไม่ได้มีผลกับวันนี้เลย
'พอ พอเถอะ ... หยุด ได้ แล้ว'
'ไม่ครับ' คำขอของคนใต้ร่างถูกปฏิเสธด้วยการเร่งจังหวะขึ้นอีกครั้ง
กิจกรรมร่วมรัก(?)ของทั้งคู่ยังคงบรรเลงต่อไป ... รอบแล้ว ... รอบเล่า ...
บทลงโทษครั้งนี้ สิ้นสุดที่เวลาตีห้า แล้วหากว่าคนตัวเล็กไม่หมดแรงไปสะก่อน ก็คงยังไม่จบ
แกร๊ดดดดดดดดดดดดดดด มาแน้ว ทำไมโหด ฮืออออออออออ
แต่งไปกลัวตัวเองไป ทำไมทำร้ายลูกแบบนี้
(ทำไมเอ็นซีติดกันสองตอนน้ว นึกว่าโสรยา !!!)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น